بار دیگر ایران دو تن از برجسته ترین دخترانش را از دست داد، شهره بیات و کیمیا علیزاده مجبور شدند میهن را ترک کنند.
کیمیا گفت، « من یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده در ایرانم که سال هاست هر طور خواستند بازی‌ام دادند. هرکجا خواستند بردند. هرچه گفتند پوشیدم. هر جمله ای دستور دادند تکرار کردم. هر زمان صلاح دیدند، مصادره‌ام کردند. مدال‌هایم را پای حجاب اجباری گذاشتند و به مدیریت و درایت خودشان نسبت دادند»
چرا باید زنان ایرانی سرکوب شوند؟ چرا کسانی که با تلاش و از خود گذشتگی برای ایران آبروی بیشتر کسب می کنند باید از دست کسانی که میهن مان را بی آبرو می کنند آزرده و اندوهگین مجبور به جدایی از خانواده و میهنشان شوند؟ باید به این همه بی عدالتی پایان داد.
من هر روز در درد و اندوه دختران و همه ی مردم ایران شریکم و برای همگی آرزوی روزها و سال های بهتری دارم. آن گاه که مهر بر دشمنی و نور بر تاریکی پیروز گردد.
