یک سال گذشت از روزی که «مهسا» دخترِ ایران را برای ابتدایی‌ترین حق زندگی‌اش کشتند و به دنبالِ آن، زخمی کهنه سر باز کرد تا زن و مرد یک ملت، از هر جای این سرزمین، یک دل و یک صدا شوند و از “زن، زندگی, آزادی” بگویند.
مهسا (ژینا) امینی، معرف تمامِ کسانی بود که در۴۴ سال گذشته، قدم به قدم پیش رفتند تا استبداد دینی را عقب برانند و عقب ماندگی‌های تاریخی وطن‌شان را جبران کنند و آن را دوباره بسازند. تک تک نام های جان باختگان سال و دورانی که گذشت، شناسنامه ایران ماست.
به روان پاک جان باختگان راه آزادی میهن درود می‌فرستم و با خانوادهای شان که این روزها زیر فشار و آزار فزاینده از سوی رژیم قرار دارند، همدردم. این درد مشترک، پیمان ما برای رسیدن به درمان مشترک است.
اشخاص و گروه ها می‌آیند و می‌روند؛ آنچه می‌ماند «اراده واقع بینانه و اطمینان به پیروزی» است که فکرهای راهگشا می‌آفرینند و سرنوشت نهایی این مبارزه را رقم می‌زنند. من دست تمام هم میهنانم را که بر این اطمینان و اراده‌اند، می‌فشارم.
از همه نیروهای نظامی و انتظامی میهن پرست می‌خواهم که به وظیفه انسانی و میهنی خود عمل کنند و حافظ جان هم میهنانشان در مقابل سرکوبگران باشند. با هم برای زنده نگه داشتن شعله انقلاب «زن زندگی آزادی» متحد باشیم.
به امید پیروزی نور بر تاریکی
